Laatst liep ik met mijn wederhelft over de markt bij station Blaak. Je weet wel, in het centrum van de mooiste havenstad van ons continent. A big ass markt. De langste van Europa las ik ooit. Wel 2,5 kilometert zouden ze in Rotjeknor zeggen. Ja ja, hier kun je wel een middagje langs talloze kaas-, brood-, vis-, groenten- en andersoortige kraampjes slenteren.

‘Of ik zin heb in iets lekkers’ vraagt ze me circa 6 duizend stappen verder. En dat laat ik me natuurlijk geen twee keer zeggen. We wandelen vervolgens een zijstraat in. Little V, een inmiddels legendarisch Vietnamees restaurant in de Rotterdamse food scene, doemt op. Hey, dat is leuk. Vink op mijn bucket list!

Aangezien we ietwat aan de vroege kant zijn, twijfelen we of we al kunnen lunchen. Dat duurt gelukkig niet lang. Nog geen minuut later worden we naar een leuk plekje in de zon gedirigeerd. De lunch- en drankkaart volgen rap. Wat staan er héérlijke drankjes op de kaart zeg. Uiteindelijk bestellen we een Dragon Lady (meloen, gember en jasmijnthee) en een Saigon Passion (passievrucht, mango en thee van rood fruit). En die vallen zeker niet tegen.

Al nippend bestudeer ik met volle aandacht alle interessante vietnamese gerechtjes. ‘Wat zal ik ’s nemen?’ suist door mijn bovenkamer. En voor iemand die redelijk besluiteloos is, geen eenvoudige taak!

Ik mag kiezen uit verschillende ‘wraps & rolls’ met een vulling van kip, rund, garnalen of varken. Zoals Goi Cuon, gevulde rijstvelrolletjes met verse groenten en kruiden. Of Cha Gio Little V, gefrituurde loempia’s met slablad, munt en koriander. Óf Bahn Xeo, krokant kokosmelk flensje met taugé, garnalen, gegrild varkensvlees, slablad en verse kruiden. Sommige gerechten zijn ook in een vegetarische variant beschikbaar.

Verder scannen mijn ogen verschillende soepen, eenpansgerechten, specials en salades. Zelfs een vietnamese baguette prijkt tussen al het lekkers. Mijn keuze wijzigt ongeveer per seconde. In mijn gedachten strelen alle gerechten al mijn tong. Ondertussen zitten mijn handen gekromd in het haar.

Die street style lunchbox is eigenlijk voor mij gemaakt. Zo kan ik van alles wat proeven. Maar het lijkt wat veel en wat heb ik al gezondigd de afgelopen weken. ‘Je moet sterk zijn’ fluistert het engeltje op mijn linkerschouder in mijn oor. Ach kom op, je leeft maar één keer’ laat het duiveltje op mijn rechterschouder mij direct weer twijfelen.

Uiteindelijk ga ik toch voor de Banh Cuon, gestoomde varkensgehakt ravioli met shiitake en vietnamese varkenspastei. En dat blijkt een schot in de roos. Nou ja, dat maak ik mezelf een beetje wijs. De rest heb ik namelijk nog niet geproefd. Dat komt wel een volgende keer stel ik mezelf gerust. Maar wat een explosie van smaken. De huisgemaakte vissaus die bij het gerecht geserveerd wordt is overigens goddelijk. Man man man, doe nog maar een liter.

Let wel op, want vietnamezen houden van koriander. En koriander is als haring, you love it or hate it. Er bestaat zelfs een anti-koriander website genaamd ihatecilantro. Wat blijkt, sommige mensen ervaren een zeepsmaak bij het eten van dit kruid uit het Midden-Oosten.

Desalniettemin zit dit restaurant met schitterend interieur en uitmuntend eten altijd stampvol. Dus zeker de moeite waard! I’ll be back…