De markthal is voor mij als culinair gestoorde Rotterdammer al lang geen onbekend terrein meer. Een smeltkroes van verschillende keukens. Spaans, Turks, Italiaans, Aziatisch en nog veel meer. En sinds kort ook oer-Hollandse snacks in een stijlvol jasje. Wandel aan de Blaakzijde binnen en het Kroket loket lacht je direct toe.

Ja, een ietwat duur jasje. Dat wel. Maar dan heb je zo gezegd een bijzonder kroketje te pakken. In diverse uitvoeringen dus voor elk wat wils. En voor de eeuwige twijfelaars biedt het loket een proeverij aan van zes kleine varianten. Daar word ik (zei de gek) altijd blij van. 

De ene na de andere plonst in het hete vet. Ik neem alvast plaats aan 1 van de 2 hoge tafeltjes. Het is vrijdagmiddag dus het valt mee met de drukte. Bij familie en vrienden sta ik bekend als liefhebber van deze heerlijke snack. Mijn tong begint al te jeuken.

Eindelijk liggen ze voor mijn neus. ‘2 maal kaas, 2 maal forel en 2 maal pittige kip meneer’. Dat klinkt goed. Al had ik stiekem gehoopt op nog meer variatie. Er staan namelijk bijzondere creaties op de orderlijst. 

Desalniettemin begin ik vol enthousiasme aan deze tasting van onze nationale trots. Oké, laten we eerlijk zijn. Als je een kroketten fetisj hebt, is het al snel goed. Of je moet het heel erg bont maken.

Daarentegen heb ik ook een aangeboren kritische blik. En het duiveltje op mijn schouder fluistert na de eerste bites zachtjes in mijn oor: ‘ ik had er meer van verwacht. De smaak is minder uitgesproken dan ik had gehoopt. Lekker, maar niet mind-blowing’. 

Ben ik verwend? Zeker. Ik heb vaker hele goede kaaskroketten mogen nuttigen. Helaas doen ook de forel en de pittige kip weinig met me. Had ik dan toch voor een kroketje Peking eend moeten gaan? Of voor de truffel paddestoel?