Jeroen Beijer is de gitarist van Rotterdamse coverband Sliq. Rock- en popliedjes uit de jaren 80 staan zo’n 15 tot 20 keer per jaar op het menu. Op 13 mei staat deze 5-koppige rockband weer op het vertrouwde podium van Paddy Murphy’s in hartje Rotterdam. Op een zonnig terras sprak De lepel van Lex met hem – naast muziek – over hoe hij het liefst zijn honger stilt.

Jeroen, korte vraag. Waarom gitaar?

Het begon ooit tijdens een vakantie op een kleine bergcamping in Zuid Frankrijk. We maakten ’s avonds een kampvuur onder een sterrenhemel met uitzicht over een fantastisch meertje. Eén van de jongens nam altijd zijn gitaar mee. Het geluid van een gitaar heeft iets magisch. Bijna een klassiek verhaal maar ik was zo onder de indruk dat ik op m’n 16de besloot een Western gitaar te kopen. Met muziekboeken leerde ik de basis. Al snel volgden privélessen. Mijn leraar zei op een gegeven moment:”Ga naar de popschool. Dan kun je theorie en praktijk combineren.” Zo gezegd zo gedaan. Ik heb destijds zelfs in het fameuze Nighttown opgetreden. Gitaar spelen is voor mij een verhaal vertellen en emoties losmaken.

Op welk podium zou je ooit nog ’s willen staan?

Jeroen legt zijn Ray Ban op tafel. ‘De ultieme droom is natuurlijk Ziggo dome met een ballad helemaal plat spelen. Voor een immense mensenmassa met aanstekers in de lucht’ vertelt de semi-professionele rocker. ‘Vorig jaar stonden we op een groot festival in Eindhoven’ vervolgt hij met beide benen weer op aarde. Dat was Hajraa, een internationaal volleybal toernooi met in de avonden live optredens. We zaten in het voorprogramma en speelden voor een paar duizend man. Dat gaf echt een enorme kick. Binnen 2 weken horen we of we dit jaar ook weer van de partij mogen zijn maar dan als hoofdact.

Wat eet je het liefst na een optreden?

Ik vind het heerlijk om dan Surinaamse broodjes te eten. Je weet wel, die je bij zaakjes als Chinny’s haalt. Met ketjap kip, tja sieuw, zoet zure kip of warm vlees.

Ben je een keukenprins?

Ik moet je teleurstellen. Je vindt mij alleen in de keuken voor het inruimen van de vaatwasser en om koffie te zetten. Mijn vrouw Naomi heeft die skills gelukkig wel anders zaten we elke avond aan de afhaalmaaltijden. Meestal eten we gezond. Van de friteuse hebben we 10 jaar geleden al afscheid genomen. Die stond echt stof te happen.

Hutspot, stamppot of boerenkool?

Deze vorm van Hollandse pot is echt niet aan mij besteed. Geprakte schotels laat ik graag aan mij voorbij gaan.

Verse vis, sappige hamburger met geroosterde buns of een groot stuk vlees van de bbq?

Dan ga ik toch voor het laatste. Ik hou van goed vlees en helemaal als het op hoog vuur dichtgeschroeid is. Mocht er nou alleen vis zijn, dan vind ik rauwe tonijn die even aangetikt wordt op een loei hete grill werkelijk tongstrelend.

Bier, wijn, cocktails of sterke drank?

Bier kun je gelijk wegstrepen. Dat drink ik alleen met vrienden als we een gezamenlijke drankpot hebben. Eigenlijk vind ik die goudgele rakkers helemaal niet zo lekker. Omdat ik niet zo snel met een wijnglas in een bar ga staan, is het nog best lastig om het juiste drankje te vinden. Maar het liefst drink ik toch mix drankjes. Een baco bijvoorbeeld. Pure sterke drank krijg ik echt niet weg.

Een sterrendiner of onbeperkt spareribs?

De afgelopen jaren ben ik een paar keer naar een restaurant met Michelin sterren afgereisd. Ik kan de opmaak en de bijzondere smaken altijd wel waarderen. Het is vaak erg verrassend wat je voorgeschoteld krijgt. Maar een bistro met goede spareribs sla ik zeker niet over. ‘Met je handen eten is altijd fijn toch?’ glundert Jeroen al nippend van zijn cappuccino.

Met welke grootheid in de muziekwereld zou je een drankje willen doen?

De mensen om me heen zullen wel zeggen dat ik voor een mooie dame zou gaan. Helaas. Dat is zonder twijfel Steve Lukather van band Toto. Deze sessiemuzikant uit Los Angeles is een levende legende en een groot voorbeeld voor me. Lionel Richie vroeg hem ooit een song in te spelen. Na 10 minuten vingeroefeningen op de gitaar gaf ‘Luke’ groen licht voor het echte werk. Lionel gaf hem echter een hand en bedankte hem voor zijn aanwezigheid. Enigszins verbaasd vroeg Steve wat er aan de hand was. ‘No worries’. Het staat er al op. Dat zegt wel genoeg.

Waar moeten mijn lezers echt een keer gaan eten?

Bij Admiraliteit Bar & Kitchen. Neem dan de Tuna Tataki. Lollies van licht gegaarde tonijn met sesam en wasabi mayo. En op de Meent in Rotterdam zit Guliano, een Italiaanse broodjeszaak. Ik eet daar altijd een sandwich bistecca. Dungesneden gebraden runderrib, parmezaanse kaas en truffelmayonaise. Bellissimo!