Je zou bijna denken dat dit het begin is van een sprookje. Een sprookje over eten en drinken. Er was eens…een mens die een culinair hoogtepunt creëerde. Hij of zij zorgde ervoor dat de collega aardbewoners in een dusdanige extase verkeerden dat de indruk nog lang op de tongen nabrandde.

Wat zou het mooi zijn om dat moment nog eens live terug te kunnen zien. Het eerste stukje vlees dat op het eerste vuur behendig mooi dichtgeschroeid werd. Van een prehistorische schildpad, of misschien wel van een zeer exotisch stukje vis, van het eerste prototype van de ons zo welbekende kip. Geserveerd met toen nog niet vergeten groente op een stevig stuk palmblad.

Probeer je het voor te stellen. Denk eens terug aan de plaatjes die je in je jeugd in geschiedenisboeken zag. En stel je vervolgens de ambiance voor. Visualiseer het moment dat de kok in kwestie nietsvermoedend het nieuwe avondmaal voorschotelde aan de leden van het gezin, stamleden of nieuwe gasten van een nabijgelegen dorp. De chemische reactie in de hersenpan die ontstond op het moment dat het eerste stukje vlees tussen de kaken fijngemalen werd. De sappen die langs de tongen liepen en de losgekomen aroma’s die trillingen veroorzaakten in de prehistorische neusvleugels. Het kraken van de knapperige beetgare oerpeen.

En toch zal het niet veel anders geweest zijn dan in het hier en nu. De ervaring van een nieuwe smaakbeleving, zowel positief als negatief, doet veel met ons. Zoveel dat generaties op generaties elkaar bezighouden met deze wondere wereld. Magisch. Van Noord naar Zuid en van Oost naar West. Door mijn passie voor food probeer ik vaak nieuwe dingen uit. In de eigen keuken, maar ook uit de keukens van dichtbij en ver weg. Van vrienden met diverse achtergronden, van familie uit Zuid Amerika en Oost Europa. Van snackbar, pop-up restaurant, foodtruck festival, straat-bbq tot aan sterrenrestaurants.

Ik word intens gelukkig als ik terugdenk aan al die eerste keren. Daarnaast heb ik de slechte eigenschap dat ik niets wil missen. Wat als ik dat niet uit te spreken gerecht weer oversla voor het bekende nummer 39 en uiteindelijk blijkt dat ik de hemel op aarde misgelopen ben. Dat gaat dus nooit gebeuren. Met soms enige teleurstelling tot gevolg, maar ook met de bevrediging dat ik het niet zal missen…