Soms lijkt de wereld even stil te staan. Bijvoorbeeld wanneer je sentimentele of bijzondere snapshots van het leven maakt. Vroeger noemden we dat het kodak moment. Zo zag ik mijn zoontje inmiddels alweer een hele tijd geleden volledig opgaan in zo’n moment. Het leek alsof rat Remy van de schitterende animatiefilm Ratatouille hem instructies in zijn oor fluisterde. ‘Zet de oven maar alvast op 200 graden jongen.’

Al dagdromend keek hij voor zich uit. Alsof hij het eindresultaat in zijn hoofd visualiseerde.

‘Geen tijd om na te denken. De deegroller goed vasthouden en over het speculaasdeeg rollen. Je doet het goed vriend.’

‘Pak nu maar het vormpje vast en druk hem stevig aan’ zei het bevlogen ratje met een tikkeltje eigenbelang.

‘Haal de randjes weg en leg de sinterklaasjes op de zwarte ovenplaat. Het is nu tijd om het amandelschaafsel eroverheen te strooien!’

‘Oké! Schuif de plaat nu maar in de oven. Dan hebben we straks lekkere gebakken speculaasjes. Dat wordt smullen.’

‘Believe you can. You’re halfway there.’ – T. Roosevelt